Harz
pasmo górskie w środkowych Niemczech, pomiędzy dolinami Leine na zachodzie i Soławy na wschodzie;
[ha:rc] 
,
, Harz
Encyklopedia PWN
klasyczny zrąb obniżający się z północnego zachodu na południowy wschód (od 800–900 m do 350–500 m); zbudowany z kwarcytów, wapieni, szarogłazów i łupków poprzecinanych intruzjami granitów i gabra, sfałdowanych w orogenezie hercyńskiej; wierzchowina, ponad którą wznosi się granitowa kopuła Brockenu (wysokość 1142 m), jest dawną powierzchnią zrównania, wypiętrzoną w formie zrębu w trzeciorzędzie i rozciętą przez doliny rzeczne; miejscami rozwinięty kras (jaskinie ze stalaktytami); zachodnia część należy do dorzecza Wezery (Oker, Leine), wschodnia — Łaby (Bode, Selke, Wipper); na rzekach wiele zapór (m.in. na Bode); rozpowszechnione sztuczne kultury świerka (naturalną szatę leśną tworzyły lasy bukowe, bukowo-świerkowe i świerkowe); torfowiska wysokie (Sonnenberger Moor pod Brockenem). W zachodniej części Park Narodowy Harz (powierzchnia 21,7 tys. ha); liczne ośrodki turystyczno-wypoczynkowe i sportów zimowych (Wernigerode, Schierke, Bad Harzburg); u podnóża średniowieczne miasta (najstarsze Goslar), których powstanie było związane z wydobyciem srebra, rud ołowiu, miedzi, cynku (złoże Rammelsberg).
