Halaf kultura
 
Encyklopedia PWN
Halaf kultura,
archeol. kultura neolitu ceramicznego północnej Mezopotamii i północnej Syrii, rozwijająca się od 2. poł. VI tysiąclecia do połowy V tysiąclecia p.n.e.;
osadnictwo znane z rozległych, wielowarstwowych osad tworzących talle oraz skupisk 5–6 małych osad; zróżnicowane budownictwo; koliste domostwa z wycinanych w glinie płyt z domieszką gipsu (tolosy), niekiedy na kam. fundamencie i z prostokątną przybudówką, oraz znacznych rozmiarów prostokątne domostwa; rozwinięte rolnictwo i hodowla zwierząt; wysoki poziom garncarstwa — oprócz naczyń kuchennych bogactwo form naczyń luksusowych, malowanych monochromatycznie, dwu- i wielobarwnie (motywy geom., roślinne, antropo- i zoomorficzne); plastyka antropo- i zoomorficzna, pieczęcie; w fazie późnej pojawiły się wyroby z miedzi i ołowiu. Nazwa od stanowiska Tall Halaf w północnej Syrii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia