Habera i Boscha metoda
otrzymywanie amoniaku przez bezpośrednią syntezę z pierwiastków (N2 + 3H2 ⇄ 2NH3);
[m. h. i bosza],
Habera i Boscha metoda
Encyklopedia PWN
synteza oprac. 1905–10 przez F. Habera, udoskonalona i wprowadzona do przemysłu przez C. Boscha; jest podstawą metod otrzymywania amoniaku na skalę przem.; proces przebiega pod wysokim ciśnieniem (zależnie od modyfikacji od 7 do 100 MPa), najczęściej 3–35 MPa, w temperaturze 500–650°C; sprężoną mieszaninę wodoru i azotu (w stosunku molowym 3 : 1), tzw. gaz syntezowy, przepuszcza się przez aparat kontaktowy zawierający katalizator żel. (z dodatkiem tlenków: glinu, potasu i wapnia).
