Guarini Guarino Camillo, ur. 17 I 1624, Modena, zm. 6 III 1683, Mediolan,
wł. architekt i matematyk; jeden z gł. przedstawicieli architektury późnego baroku;
Guarini Guarino Camillo
Encyklopedia PWN
jeden z gł. przedstawicieli architektury późnego baroku; podczas nowicjatu u teatynów w Rzymie zapoznał się z dziełami F. Borrominiego, natomiast w czasie pobytu w Paryżu (budowa kaplicy Sainte-Anne-la Royale w klasztorze teatynów) — z gotykiem fr., który wysoko ocenił w swej Architettura civile (wyd. pośmiertne 1737) — jego elementy konstrukcyjne stosował w budowlach o późnobarok. formach; 1668 został nadwornym inżynierem ks. Karola Emanuela II w Turynie, gdzie znajdują się jego gł. prace: kościół S. Lorenzo (1668–87), sanktuarium S. Maria della Consolata (1679–1705) oraz kaplica Santissima Sindone przy katedrze (1668–94), Collegio dei Nobili (od 1678), Palazzo Carignano (1679–85); dzieła Guariniego wyróżniają dynamicznie ukształtowane plany budowli i kopuły o skomplikowanych układach żeber. Twórczość Guariniego wywarła wpływ na architekturę barok. w południowych Niemczech i w Czechach; autor prac z zakresu filozofii, astronomii, matematyki i architektury.
