Guardi
 
Encyklopedia PWN
Guardi,
rodzina weneckich malarzy i rysowników działających w XVIII i na początku XIX w.:
Antonio, ur. 1699, zm. 1760, uczeń S. Ricciego; malował obrazy o tematyce religijnej (Śmierć św. Józefa ok. 1730), mitologicznej, historycznej, rzadko portrety (np. J.M. Schulenburga — niemieckiego kolekcjonera i miłośnika sztuki); przykładem rokokowej lekkości i impresjonistycznej niemal techniki malowania są Dzieje Tobiasza, cykl malowideł na prospekcie organowym w kościele San Angelo Raffaele w Wenecji (ok. 1750); współzałożyciel Weneckiej Akademii Malarstwa i Rzeźby (1755). Francesco, ur. 1712, zm. 1793, brat i uczeń Antonia, ojciec Giacoma; początkowo malował obrazy o tematyce religijnej i mitologicznej w rodzinnym warsztacie, który przejął po śmierci brata; sławę przyniosły mu widoki Wenecji oraz kaprysy architektoniczne, cenione i poszukiwane zwłaszcza przez cudzoziemców odwiedzających miasto; malował także obrazy rodzajowe — Parlatorium zakonne, Sale redutowe (przed 1768), sceny z wizyty papieża Piusa VI w Wenecji 1782; był również znakomitym i płodnym rysownikiem (ok. 500 prac); oprócz szkiców figuralnych i krajobrazowych, rysowanych zwykle piórkiem, tworzył też kompozycje większego formatu, np. Pożar San Marcuola (2 wersje), cykl ilustrujący Zaślubiny księcia de Polignac; stworzył typ weduty odmiennej niż Canaletta, mniej rygorystycznej i bardziej impresyjnej, sprawiającej wrażenie lekkości i świetlistości. Giacomo, ur. 1764, zm. 1835, syn i uczeń Francesca, którego często naśladował; malował niewielkie, starannie wykonane gwaszowe kompozycje z widokami Wenecji, robił też pospieszne rysunki otaczającej go rzeczywistości w szkicownikach.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia