Goszczyński Seweryn
 
Encyklopedia PWN
Goszczyński Seweryn, ur. 4 XI 1801, Ilińce k. Humania, zm. 25 II 1876, Lwów,
poeta, publicysta, działacz polityczny;
1821–30 organizator tajnych związków młodzieży na Ukrainie; uczestnik powstania listopadowego (brał udział w ataku na Belweder), organizator tajnych związków w Galicji (1834–35 Stow. Ludu Pol.); 1838–72 na emigracji we Francji (1839 współzałożyciel pisma satyr. „Pszonka”, czł. koła towiańczyków); 1872 osiadł we Lwowie; we wczesnej twórczości czołowy przedstawiciel radykalnych społ. tendencji pol. romantyzmu; zaliczany do ukraińskiej szkoły poetów; autor powieści poet. z dziejów powstania kozackiego przeciw szlachcie 1768 Zamek kaniowski (1828), liryków rewolucyjnych (tzw. humańskich, m.in. Uczta zemsty) i powstańczych (w zbiorze Pobudka 1831); wprowadził do literatury pol. tematykę i folklor góralski (poemat Sobótka 1834, Dziennik podróży do Tatrów 1832, wyd. 1853); wiersze rel.-patriotyczne, powieść Król zamczyska (1842), publicystyka społ.-polit. (zwalczał Hotel Lambert) i lit.; wspomnienia Noc belwederska (1870) i Podróż mojego życia (1923); Dzieła zbiorowe (t. 1–4 1904); Listy... (1937); Poezje wybrane (1978); Dziennik Sprawy Bożej (t. 1–2 1984).
Bibliografia
J. ROSNOWSKA Goszczyński, Warszawa 1977.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia