Gorazdowski Zygmunt

Gorazdowski Zygmunt, święty, ur. 1 XI 1845, Sanok, zm. 1 I 1920, Lwów,

polski ksiądz katolicki.

We wczesnej młodości uczestniczył w powstaniu styczniowym, studiował następnie prawo na Uniwersytecie Lwowskim, po czym wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1871. Od 1878 był wikarym, a od 1901 proboszczem parafii Św. Mikołaja we Lwowie. Szczególnie aktywny na polu dobroczynności (zwano go m.in. „apostołem Bożego Miłosierdzia”, „ojcem ubogich”, „księdzem dziadów”), założył we Lwowie liczne instytucje charytatywne, w tym: Dom Pracy dla bezdomnych, tanią kuchnię ludową dla ubogich (obie w 1882), Zakład Św. Józefa dla nieuleczalnie chorych (1884), internat dla ubogich uczniów seminarium duchownego (1886), Zakład Dzieciątka Jezus dla samotnych matek i porzuconych niemowląt (1892). W 1884 utworzył Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia Św. Józefa (józefitek), pracujących w stworzonych przez niego instytucjach. Publikował w prasie katolickiej (m.in. w „Bonus Pastor”), opracował też wydania katechizmu dla ludu i dla dzieci. Został beatyfikowany w 2001 przez papieża Jana Pawła II, kanonizowany zaś w 2005 przez papieża Benedykta XVI. Święto: 26 VI.