Gołubiew Antoni
 
Encyklopedia PWN
Gołubiew Antoni, ur. 25 II 1907, Wilno, zm. 27 VI 1979, Kraków,
powieściopisarz i eseista.
Współzałożyciel (1931) wil. pisma „Żagary”; po wojnie w Krakowie, współredaktor „Tygodnika Powszechnego” i „Znaku”; w cyklu powieściowym Bolesław Chrobry (cz. 1–5 1947–74) ukazał z perspektywy katol. personalizmu dominującą rolę Bolesława I Chrobrego w procesie powstawania państwowości pol.; opowiadania (Na drodze 1966), zbiory esejów i szkiców o tematyce rel.-filoz., lit., hist. i wspomnieniowej (Listy do przyjaciela. Gdy chcemy się modlić 1955, Poszukiwania 1960, Unoszeni historią 1971, Świadkowie przemian 1974); ponadto opowieść wspomnieniowa Kazimierzówka (1981), udramatyzowana kronika Szaja Ajzensztok (1985), moralitet W żółtej poczekalni dworcowej pod zegarem (1985), wspomnienia Największa przygoda mego życia (1981).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia