Golicyna nieciągłość

Golicyna nieciągłość,

geofiz. powierzchnia w obrębie płaszcza Ziemi, na głęb. ok. 350–400 km, na której następuje wzrost prędkości fal sejsmicznych;

n.G. interpretuje się obecnie jako tzw. granicę fazową, na której skały płaszcza Ziemi ulegają przejściom fazowym; np. na głęb. ok. 360 km oliwin (jeden z ważniejszych minerałów skał płaszcza Ziemi) wskutek wysokiego ciśnienia zmienia strukturę krystal. na strukturę innego minerału — spinelu; tego typu granicę stwierdzono również na głęb. ok. 700 km; odkryta 1916 przez B. Golicyna.