Gniew

Gniew,

miasto w województwie pomor., w powiecie tczewskim, na pograniczu Pojezierza Starogardzkiego i Doliny Kwidzyńskiej, przy ujściu Wierzycy do Wisły, na terenie Gniewskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.

Ludność miasta: ogółem — 6,7 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 117,8 os/km² (2019)

Powierzchnia: 6 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 18°50′E, szerokość geograficzna: 53°50′N

Data założenia miasta: 1297

Prawa miejskie: nadanie praw — 1297

Oficjalne strony WWW: www.gniew.pl

ślady osadnictwa z późnego okresu rzym.; gród pomor. wzmiankowany 1204; 1276–1464 w rękach Krzyżaków (w czasie wojny 13-letniej m.in. siedziba w. mistrza); prawa miejskie 1297; od 1440 czł. Związku Pruskiego; od 1466 w Polsce (Prusy Królewskie); od XV w. ośr. handlu (gł. winem); 1772–1920 w zaborze pruskim; od 1905 połączenie kol.; 1920–34 siedziba powiatu; podczas okupacji niem. 1939–40 w podziemiach zamku obóz przejściowy dla Polaków (ok. 2 tys. osób, część więźniów Niemcy zamordowali). Ośr. przem. i usługowy dla rolnictwa; rozwinięty przemysł, w tym produkcja elementów elektronicznych, mechanizmów okrętowych, wyrobów metal., materiałów bud. oraz przetwórstwo spoż.; przeprawa promowa przez Wisłę; zabytki got.: zamek (po 1283, przebudowany w XVII i XVIII w., spalony 1922, w odbudowie od 1969), kościół (XIV w., częściowo rekonstruowany w XIX w.), fragmenty murów miejskich (po 1300), kamienice późnogot. (przebudowane w XVII–XX w.). W okolicy Gniewu duże gospodarstwa rolne.