Giewont
 
Encyklopedia PWN
Giewont,
masyw górski w Tatrach Zachodnich; rozciąga się na długości ok. 3 km od Doliny Małej Łąki na zachodzie po Dolinę Bystrej na wschodzie, od północy wznosi się ponad dolinami: Strążyską i Białego, od południa nad Doliną Kondratową;
główny szczyt ma wysokość 1894 m; Giewont jest zbudowany z dolomitów i wapieni środkowotriasowych oraz wapieni górnej jury i dolnej kredy (w głównej grani upad 80°), w południowej części stoków występują też łupki triasowe, gnejsy i granity, we wschodniej — piaskowce kwarcowe; od północy wznosi się wysoką (500–600 m), urwistą ścianą, stoki południowe są łagodne; w długiej grani Giewontu rozróżnia się: na zachodzie — Mały Giewont (1728), w środku — główny wierzchołek, zwany Wielkim Giewontem, na wschodzie oddzielony głębokim wcięciem zwanym Szczerbą (1823 m) — Długi Giewont (1867 m); na głównym szczycie żelazny krzyż wysokości 15 m; w północnej ścianie Giewontu — jaskinie, m.in. Juhaska Jaskinia. Giewont należy do szczytów tatrzańskich najczęściej odwiedzanych przez turystów; rozległy widok na Tatry i Zakopane.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia