Giedroyc, Giedroyć, Jerzy, ur. 27 VII 1906, Mińsk Litewski, zm. 14 IX 2000, Maisons-Laffitte,
redaktor, wydawca.
Giedroyc Jerzy
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
1928–39 urzędnik ministerialny, jednocześnie redaktor dwutygodnika „Bunt Młodych” przekształconego 1936 w tygodnik „Polityka”; reprezentował kierunek umiarkowanego poparcia dla polityki J. Piłsudskiego; w czasie II wojny światowej do 1941 w polskiej służbie dyplomatycznej w Rumunii; 1941–42 w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich na Bliskim Wschodzie; 1942–44 w II Korpusie Polskim wraz z J. Czapskim, wydawał dla wojska głównie dzieła polskich klasyków i prasę polską; twórca (1946) i dyrektor jednej z najbardziej zasłużonych polskich instytucji wydawniczych na emigracji, Instytutu Literackiego; 1947–2000 redaktor i wydawca miesięcznika „Kultura”, od 1953 inicjator i wydawca «Biblioteki Kultury», od 1962 wydawca kwartalnika „Zeszyty Historyczne”, poświęconego najnowszym dziejom Polski; Autobiografia na cztery ręce (1994).
