Ghazan Mahmud
 
Encyklopedia PWN
Ghazan Mahmud, z dynastii Ilchanidów, ur. 5 XI 1271, zm. 1304,
władca mongolski panujący od 1295 na terenach irańskich;
początkowo buddysta, później przyjął islam; najpierw był gubernatorem Chorasanu, Mazandaranu i Ar-Rajju, następnie całego państwa Ilchanów; doprowadził swój kraj do rozkwitu, a nowa stolica, Tebriz, stała się wielkim centrum nauk. i kult. — na dworze Gh.M. działał m.in. Raszid ad-Din; znał ponoć kilka języków i interesował się głęboko wieloma dziedzinami wiedzy; Gh.M. kontynuował antymamelucką politykę swoich poprzedników — 1299–1300 zaatakował Halab i pokonał armię egipską k. Himsu, po czym wkroczył do Damaszku; kolejny atak, w czasie którego szukał pomocy w Europie, nastąpił 1303, wkrótce jednak Gh.M. został ostatecznie pokonany.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia