Gaszyński Konstanty, ur. 10 III 1809, Mała Wieś (Czerskie), zm. 8 X 1866, Aix-en-Provence (Francja),
poeta, prozaik, publicysta, tłumacz.
Gaszyński Konstanty
Encyklopedia PWN
Uczestnik powstania listopadowego, od 1832 na emigracji we Francji; przyjaciel Z. Krasińskiego; przedstawiciel romantyzmu, autor patriotycznych liryków Pieśni pielgrzyma polskiego (1833), poematu Sielanka młodości (1855) oraz powieści nawiązujących do tradycji szlacheckiej gawędy (Kontuszowe pogadanki... 1851) i satyr (Pan Dezydery Boczko i jego sługa Pafnucy 1846); ponadto napisał humorystyczny poemat Jaksjada (1827, wyd. pełne „Lamus” 1910), powieść hist. Dwaj Śreniawici (t. 1–3 1830), przekłady; publikował także w języku fr. (m.in. przekłady utworów Z. Krasińskiego i J. Słowackiego); Poezje (1868), Pisma prozaiczne (1874).
