Fundusz Bezrobocia,
instytucja utworzona w Polsce VII 1924 w związku z wprowadzonym obowiązkowym ubezpieczeniem robotników na wypadek braku pracy;
Fundusz Bezrobocia
Encyklopedia PWN
do jego zadań należało gromadzenie składek i wypłacanie z nich ustawowych zasiłków ubezpieczonym bezrobotnym oraz, w okresach szczególnie nasilonego bezrobocia, prowadzenie państwowych akcji pomocy doraźnej dla osób znajdujących się w szczególnie trudnych warunkach; Fundusz Bezrobocia utrzymywał się z obowiązkowych składek, które obciążały przedsiębiorstwa zatrudniające powyżej 5 robotników (2% płacy, z czego 75% płacili przedsiębiorcy, 25% pracownicy); okres wypłacenia zasiłków wynosił 13 (wyjątkowo do 17) tygodni; ze świadczeń Funduszu Bezrobocia korzystało od 1/6 do 1/3 zarejestrowanych bezrobotnych; w okresach ostrych załamań gospodarczych liczba wypłacanych zasiłków w stosunku do liczby bezrobotnych gwałtownie malała; 1 IV 1935 Fundusz Bezrobocia włączono do Funduszu Pracy.
