Füst Milán, ur. 17 VII 1888, Budapeszt, zm. 26 VII 1967, tamże,
węgierski pisarz i estetyk;
Füst Milán
Encyklopedia PWN
debiutował jako poeta w piśmie „Nyugat”, którego był współpracownikiem; we wczesnych wierszach (tom Változtatnod nem lehet ‘nie możesz zmienić’ 1914) zrywał z tradycyjną poetyką, sięgał do stylu secesyjnej groteski; w latach 20. w jego twórczości doszedł do głosu pierwiastek tragizmu; w późniejszych utworach poet. (odach, elegiach, chorałach), łączących elementy klas. formy z wierszem białym i rytmami wewn., F. dawał wyraz przeżyciom bólu, lęku i samotności, dociekał sensu istnienia, próbując często ucieczki w świat fantazji (m.in. tom Szellemek utcája ‘ulica duchów’ 1948); pisał także dramaty, których bohaterowie wyrażali jego stan duchowy (Catullus 1928, Negyedik Henrik király ‘król Henryk IV’1931); po 1940 tworzył gł. prozę; pozostawił m.in. powieść psychol. A feleségem története [‘historia mojej żony’] (1942) — doskonałe studium zazdrości; poglądy estetyczne zawarł m.in. w tomie pism eseistyczno-kryt. Látomás és indulat a művészetben [‘wizja i namiętność w sztuce’] (1948).
