Frank Jakub
 
Encyklopedia PWN
Frank Jakub, Józef baron von Dobrucki, ur. 1729, Korolówka (Podole), zm. 10 XII 1791, Offenbach k. Frankfurtu n. Menem,
założyciel żydowskiego rel.-mistycznego ruchu frankistów.
Rodzina Franka musiała opuścić Rzeczpospolitą, oskarżona o sprzyjanie zwalczanemu przez judaizm sabataizmowi (pseudomesjańskiemu ruchowi); przez Bukowinę i Wołoszczyznę dotarli do Salonik, gdzie Frank przyłączył się do sabatan; 1757 w Giurgiu (Rumunia) przyjął islam; 1758 ogłosił się następcą Szabateja Cewiego i mesjaszem; w połowie 1758 powrócił do Polski; 1759 we Lwowie odbyła się publiczna dysputa między jego zwolennikami a rabinami, po której Frank wraz z grupą współtowarzyszy przyjął chrzest w Kościele katol.; Frank jednak w dalszym ciągu uważał się za mesjasza; został posądzony o udział w orgiach seksualnych i z tego powodu aresztowany i skazany przez sąd konsystorski na bezterminową izolację w klasztorze na Jasnej Górze; uwolniony przez wojska ros. pacyfikujące konfederację barską, wyjechał za granicę (najpierw na Morawy, potem do Wiednia) i ok. 1780 osiadł w Offenbachu; z datków współwyznawców i pożyczek zakupił stary zamek (wraz z tytułem barona), w którym mieszkał do śmierci.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia