Franck
niem. teolog, teozof i humanista chrześcijański;
[fraŋk]
Sebastian, ur. 20 I 1499, Donauwörth (Bawaria), zm. ok. 1542, Bazylea,
Franck Sebastian
Encyklopedia PWN
początkowo duchowny rzymskokatol., później zwolennik reformacji, po 1528 rzecznik bezwyznaniowego chrześcijaństwa o charakterze mistycznym i panteistycznym; głosił ideę „słowa wewnętrznego”, które wg niego jest przyrodzonym darem ludzkim, za pomocą którego człowiek sam, bez pomocy zewn. może zjednoczyć się z panteistycznie pojmowanym Bogiem; gł. pisma: Von Erkenntnis des Guten und Bösen (1529) — zwrócone przeciw nauce M. Lutra na temat łaski Bożej; Cosmographia (1534); 280 Paradoxa (1534); Germaniae Chronicon (1538); uważany za jednego z gł. prozaików niem. XVI w.
