Fontana Jakub
 
Encyklopedia PWN
Fontana Jakub, ur. 1710, Szczuczyn, zm. 13 IV 1773, Warszawa,
syn Józefa, architekt, pochodzenia włoskiego;
architekt król.; 1764 nobilitowany; pracował gł. w Warszawie (Collegium Nobilium 1743, nie zachowane szpitale) i w okolicy; przebudował pałac w Otwocku Wielkim (ok. 1750–60), wzniósł kościół Bernardynów w Górze Kalwarii (1755–59); pracował dla J.K. Branickiego w Białymstoku i Warszawie oraz dla E. Potockiego w Radzyniu (przebudowa pałacu); 1742 brał udział w Komisji Brukowej, robiąc pomiary Warszawy; od ok. 1763 wykonywał prace dla Zamku Król.; stosował formy rokoka fr. i wł.; pod koniec życia uległ wpływom fr. klasycyzmu.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Radzyń Podlaski, pałac Potockich fot. J. Puskarz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia