Focha linia
projekt pol.-litew. linii demarkacyjnej;
[l. fosza],
Focha linia
Encyklopedia PWN
oprac. w sztabie marsz. F. Focha w celu położenia kresu pol.-litew. konfliktowi zbrojnemu o sporne terytoria (m.in. Wileńszczyznę); przedstawiony 18 VII 1919 i zatwierdzony przez Radę Najwyższą ententy 26 VII 1919 jako tymczasowa linia wojsk., a 8 XII jako granica wschodnia obszaru pol.; l.F. zaczynała się przy granicy Prus Wschodnich i biegła na południe od Jez. Wisztynieckiego k. wsi Bokszyszki, dalej na północ od Wiżajn i Puńska, północnym brzegiem jez. Gaładuś, na wschód od Berżników do rz. Marychy i z jej biegiem, dalej rz. Igorką do Niemna, a po jego przekroczeniu 12 km na północnym zachodzie równolegle do linii kol. Grodno–Wilno–Dyneburg; 7 X 1920, po walkach pol.-litew. w okresie wojny pol.-bolszewickiej 1919–21, uznana przez Polskę i Litwę za linię demarkacyjną na spornych terytoriach, a 15 III 1923 przez ententę za granicę państw., która w południowej części pokrywała się z l.F., w północnej niewiele od niej odbiegała; obecnie zachodnia część l.F. (od Jez. Wisztynieckiego do rz. Marychy) na odcinku 90 km na Suwalszczyźnie stanowi granicę między Polską a Litwą.
