Ferdynand I Burbon, ur. 12 I 1751, Neapol, zm. 4 I 1825, tamże,
król Sycylii (jako Ferdynand III) i Neapolu (jako Ferdynand IV) od 1759, król Obojga Sycylii od 1816, syn króla hiszp. Karola III Burbona, żonaty z Marią Karoliną, siostrą królowej Francji Marii Antoniny;
Ferdynand I Burbon
Encyklopedia PWN
wróg rewolucji fr. 1789–99, od 1793 uczestniczył w koalicjach przeciwko Francji; 1805 utracił tron Neapolu, a tron Sycylii utrzymał dzięki Wielkiej Brytanii; 1815 odzyskał Neapol i 1816 zjednoczył oba królestwa, ogłaszając się królem Obojga Sycylii (jako Ferdynand I); jego despotyzm i prześladowania patriotów wł., m.in. karbonariuszy, doprowadziły 1820 do wybuchu powstania pod wodzą gen. G. Pepe; zmuszony do zaprzysiężenia konstytucji, 1821 na kongresie Świętego Przymierza w Lublanie zyskał wsparcie Austrii i z pomocą wojsk austr. przywrócił rządy absolutne.
