Ey Henri

Ey

[ej]

Henri, ur. 10 VIII 1900, Banyuls-dels-Aspres (Pireneje Wsch.), zm. 7 XI 1977tamże,

fr. psychiatra i filozof;

twórca modelu organo-, dynamicznego w psychiatrii jako modyfikacji koncepcji H. Jacksona (sformułowanego ostatecznie w Des idées de Jackson à un modèle organo-dynamique en psychiatrie 1975). W 1931–33 kier. Kliniki Psychiatrycznej Fakultetu Paryskiego; 1933–70 dyr. Szpitala Psychiatrycznego Bonneval pod Paryżem; 1932–70 organizator konferencji nauk. w Centrum św. Anny w Paryżu i w Bonneval; twórca Świat. Kongresu Psychiatrii; 1950–66 sekr. generalny Świat. Tow. Psychiatrycznego; sekr. generalny i prezes grupy L’Evolution Psychiatrique (redaktor nacz. jej pisma pod tym samym tytułem). E. akceptował org. jedność człowieka i zasadnicze podporządkowanie nieświadomości świadomemu podmiotowi — bycie świadomym określał jako dysponowanie osobistym modelem świata; przyjmował istnienie „ciała psychicznego” jako bytu czasowego, powstającego w ciele ożywionym i rozwijającego się jako system wyboru i intencjonalności indywidualnego podmiotu, który staje się kimś, a jego duchowość stanowi mózg, tzw. „organ wolności”. To, co nieświadome i wyparte oraz system świadomego życia stanowią 2 bieguny hierarchicznej i dynamicznej organizacji realizującego swój program egzystencji człowieka, tj. organizacji zawierającej zintegrowane podsystemy operacyjne (choroba psychiczna jest następstwem rozpadu tej organizacji). Etudes psychiatriques (t. 1–3 1948–54), La conscience (1963), Traité des Hallucinations (t. 1–2 1973).

Andrzej Półtawski

Bibliografia

A. Półtawski Człowiek jako istota realizująca się w czynie (antropologia Karola Wojtyły a Henri Ey’a analiza świadomości), „Studia Philosophiae Christianae” 1981 z. 2;

R.M. Palem Henri Ey: Psychiatre et philosophe, Paris 1997.