Europejski Fundusz Inwestycyjny
 
Encyklopedia PWN
Europejski Fundusz Inwestycyjny, ang. European Investment Fund,
instytucja finansowa UE, utworzona 1994, zgodnie z decyzją Rady Europejskiej podjętą podczas spotkania 1992 w Edynburgu;
został powołany w reakcji na pogarszającą się sytuację ekonomiczną Europy Zachodniej i rosnące bezrobocie, jest instrumentem stymulowania rozwoju gospodarczego i tworzenia nowych miejsc pracy; ma umożliwiać Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (EBI) i bankom prywatnym angażowanie się w długoterminowe inwestycje w zakresie rozbudowy infrastruktury transeur. (sieci transportowe, energetyczne, telekomunikacyjne), a także wspierać rozwój małych i średnich przedsiębiorstw; kapitał zakładowy wynosił 2 mld ECU; głównymi udziałowcami zostali: Europejski Bank Inwestycyjny (40%) i Wspólnoty Europejskie (30%), pozostałymi są (koniec 1999) 73 banki i instytucje finansowe; 1999 udzielił kredytów wartości skumulowanej 2,8 mld euro, z czego 68% dotyczyło projektów związanych z infrastrukturą transeur., a 32% — gwarancji dla małych i średnich przedsiębiorstw; z kredytów, poza państwami UE, korzystało 19 innych państw (Polska nie korzystała).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia