Enchi Fumiko

Enchi

[enći]

Fumiko, ur. 2 X 1905, Tokio, zm. 14 XI 1986,

pisarka japońska;

początkowe zainteresowanie teatrem zaowocowało kilkoma dramatami, m.in. Banshun sōya [‘burzliwa noc późnej wiosny’] (wyst. 1928); późniejsze utwory (powieści i opowiadania), których tematyka dotyczyła gł. wewn. przeżyć kobiety i jej roli w społeczeństwie, m.in. Niji to shura [‘tęcza i asura’] (1968, Nagroda Tanizakiego 1969), oparła na swych osobistych doświadczeniach; najważniejsze utwory: Onnazaka [‘kobiety droga pod górę’] (1949–57), opowiadanie Yō [‘czar’] (1956), Onnamen [‘maski kobiet’] (1958), Kamen sekai [‘świat maski’] (1963), opublikowała po bolesnym przeżyciu osobistym — chorobie nowotworowej i operacjach; jej prozę cechuje głęboka kultura lit., doskonała znajmość języka i stylu Genji monogatari; dzieło to E. przełożyła na współcz. język japoński; ceniona jest też za umiejętność penetracji psychiki kobiet, za opis ich postaci na tle zmysłowego dekadenckiego świata; ponadto trylogia Yūkon [‘błąkająca się dusza’] (1971, Wielka Nagroda Literatury Japońskiej 1971), Edo bungaku towazugatari [‘mówię nie pytana w literaturze Edo’] (1978, Nagroda Lit. Nomy); 1985 otrzymała Order Kultury.