Elịtis Odhisẹas
 
Encyklopedia PWN
Elịtis Odhisẹas, Odisseas Eltis, właśc. O. Alepudhẹlis, O. Alepoudelis, ur. 2 XI 1911, Iraklion, zm. 18 III 1996, Ateny,
poeta grecki;
w zmysłowej i zarazem intelektualnej liryce (debiut 1935), inspirowanej przyrodą gr., zwłaszcza krajobrazem mor. i dziejami ojczystymi, wyrażał m.in. pragnienie wolności; pod wpływem fr. surrealistów wprowadził nowatorski w gr. poezji sposób obrazowania, zachowując klas. formy kompozycyjne i rytmikę; swoją misję poet. określił w poemacie epickim Godnym jest... (1959), głosząc pochwałę wartości życia i ponadczasową wartość piękna i sztuki; eseje o pisarzach i malarzach gr.; przekłady gł. literatury fr., wł., hiszp. (P. Éluard, G. Ungaretti, J.A. Rimbaud, F. García Lorca); pol. przekłady w antologiach: Nowe przestrzenie Ikara (1972, 1980), Latarnia Posejdona (1978), Poeci Nowej Grecji (wyd. 2 1987); Amulet (1980), Literatura nowogrecka 1453–1983 (1985); 1979 otrzymał Nagrodę Nobla.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia