Edirne
 
Encyklopedia PWN
Edirne, Adrianopol,
miasto w europejskiej części Turcji, na Półwyspie Bałkańskim, w pobliżu granicy z Grecją i Bułgarią, przy ujściu rzeki Tundża do Maricy.
Założone w II w. przez cesarza Hadriana (Hadrianopolis), rzymski ośrodek administracyjny i ważny punkt wojskowy i komunikacyjny; w okresie bizantyńskim stolica prowincji Macedonia (Adrianopol); 1361 zdobyty przez Turków osmańskich (odtąd obecna nazwa); 1365–1453 ich stolica; w I i II wojnie bałkańskiej przechodził od Bułgarii do Turcji; 1920 zajęty przez Grecję, 1923 powrócił do Turcji. Ośrodek handlowy regionu rolniczego; przemysł cukrowniczy, włókienniczy, materiałów budowlanych; ważny węzeł komunikacyjny na szlaku z Europy do Azji; liczne meczety, m.in. Eski Cami, Muradiye Cami, Beyazıt Camii, Üç Şerefli Cami — z XV w., oraz słynne dzieło architekta Sinana — meczet Selimiye (1569–75), budowla z 4 minaretami i czworoboczną salą modlitw przesklepioną wielką kopułą, wspartą na ośmiobocznym bębnie, do którego przylegają 4 półkopuły; wnętrze bogato zdobione barwnymi marmurami i płytkami fajansowymi; zabytkowe medresy, kryte bazary oraz mosty z XV i XVI w.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Edirne, meczet Selimiye (Turcja)fot. L. Adamski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia