„Dziennik Berliński”
 
Encyklopedia PWN
„Dziennik Berliński”,
gazeta wyd. 1897–IX 1939 w Berlinie przez emigrację pol. (W. Berk i ksiądz P. Wawrzyniak);
poświęcona problematyce społ. i ekon.; miał wspomagać Polaków w staraniach o zachowanie tożsamości nar.; „Dz.B.” kilkakrotnie z powodu kłopotów finansowych zmieniał wydawców, m.in. był wyd. przez Spółkę Warsz. (finansowana przez pol. władze). W 1921 zakazano sprzedaży „Dz.B”. na dworcach kol., były liczne ataki w prasie niem., aresztowano redaktorów za rzekomą obrazę urzędników niem., w końcu sprzedano budynek redakcji i drukarnię, a 1922 przerwano wydawanie gazety. W 1925 druk przeniesiono do Bytomia do drukarni „Katolika”, 1932 do Opola, co utrudniło kolportaż. W 1927 nakład wynosił 2,2 tys. egz. (1915–19 — 3 tys. abonentów) i nie zapewniał stabilności finansowej. Próbowano szukać nowych czytelników wśród sezonowych robotników rolnych i poprzez druk tematycznych dodatków. Po 1933 władze coraz częściej cenzurowały gazetę, konfiskowały cały nakład.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia