Dźajaraśi Bhatta
 
Encyklopedia PWN
Dźajaraśi Bhatta, sanskr. Jayarāśi Bhaṭṭa, żył na przeł. VII i XI w.,
filozof indyjski;
czołowy reprezentant sceptycyzmu i jeden z najwnikliwszych polemistów w historii myśli indyjskiej, związany z filoz. szkołą lokajata; wg Dź. struktura poznania jest określana przez umysł za pomocą siatki pojęciowej, ujętej w system kategorii; prawdziwość kategorii zostaje weryfikowana przez kryteria poznawcze, te zaś okazują się być niemiarodajne; zatem wszelkie poznanie musi być wątpliwe; argumenty logiczne Dź. stały się jednym z gł. impulsów w rozwoju klas. filozofii indyjskiej, a jego analityczny sposób argumentacji, opierający się m.in. na redukcji do absurdu, został przejęty przez większość filozofów indyjskich; jego jedyne zachowane dzieło to Tattwopaplawa-sinha [‘lew destrukcji (wszelkich) kategorii’].
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia