Ducerceau
rodzina fr. architektów, rytowników i teoretyków sztuki działających XVI–XVII w.
[düsersọ],
Du Cerceau,
Ducerceau
Encyklopedia PWN
Pozostawili niewiele zrealizowanych budowli, natomiast liczne albumy graficzne (zabytki antyczne, wzory ornamentów, widoki współcz. budowli), które przyczyniły się do rozpowszechnienia form renes. w architekturze fr.; Jacques I Androuet, ur. ok. 1510–12, Paryż(?), zm. ok. 1585, Annecy(?); przypisuje mu się wzniesienie zamków w Verneuil-sur-Oise i Charleval, 2 rezydencji w Orleanie i chóru kościoła Madeleine w Montargis; 1534–84 nieprzerwanie uprawiał działalność rytowniczą, której efektem było gł. dzieło — Plus excellents bastiments de France (t. 1 1576, t. 2 1579, t. 3 nie ukończony), niezastąpione źródło informacji o architekturze fr. 1530–80; także autor wielu innych dzieł o architekturze; znanych jest jego 3 synów, z których 2 pierwsi otrzymali tytuł architekta król.: Baptiste Androuet, ur. ok. 1544–47, zm. 1590, wzniósł swe jedyne zachowane dzieło — most Pont-Neuf (1578) w Paryżu; Jacques II Androuet, ur. ok. 1550, zm. przed 16 IX 1614 (data pogrzebu), prace w Luwrze i zamkach, m.in. Cherleval i Verneuil; Jean I Androuet, ur. ok. 1585, zm. po 1649, syn Baptiste’a; Hôtel Sully w Paryżu (1624), schody w pałacu Fontainebleau (1632–34).
