Dionizjusz z Halikarnasu
 
Encyklopedia PWN
Dionizjusz z Halikarnasu, Dionýsios, ur. ok. 60 r. p.n.e., zm. po 7 r. p.n.e.,
gr. retor i historyk;
twórca podstaw krytyki lit., krzewiciel attycyzmu w lit. kołach Rzymu, gdzie mieszkał przez 22 lata; autor historii Rzymu (Rhōmaikḗ archaiología) do czasów I wojny punickiej, tzn. do 264 (20 ksiąg: I–IX zachowane w całości, X–XI w znacznej części, reszta we fragmentach), dzieła pomyślanego jako wstęp do Dziejów Polibiusza i ważnego ze względu na przekazane w nim tradycje historiografii rzym., a także prac hist.-lit. O zestawieniu wyrazów (wyd. pol. w: Trzy stylistyki greckie 1953), O potędze wymowy Demostenesa i in.; pierwsze przekłady dzieł na język łac. w poł. XVI w.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia