Didyma
 
Encyklopedia PWN
Didyma,
w starożytności miejscowość na zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej, ob. w południowo-zachodniej Turcji (il Aydın), na południe od Miletu;
ośr. krajoznawczy słynny z wyroczni i sanktuarium Apollina; monumentalną budowlę wzniesiono w VI w. p.n.e., prowadziła do niej święta droga flankowana najwcześniejszymi w Grecji posągami lwów i siedzących mężczyzn; 494 p.n.e. zniszczona przez Persów; odbudowywana od końca IV w. p.n.e. wyrocznia istniała przed przybyciem Jonów i należała do bóstwa źródła (architekci: Pajonis z Efezu, Dafnis z Miletu), do II w. n.e. nigdy nie została ukończona; zniszczona przez trzęsienie ziemi 1453; jedna z największych świątyń w staroż. Grecji (60 x 118 m) w formie dipterosu hypetralnego (pozbawiona dachu), w której miejsce celli zajmuje dziedziniec (sekos) z małą kaplicą (naiskos) z posągiem kultowym bóstwa i wyrocznią; zachowały się ruiny świątyni ze wspaniałą dekoracją architektoniczną. W sąsiedztwie świątyni, w kierunku morza powstał nowy kurort — m. Didim (38 tys. mieszk., 2005).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia