Di Giacomo Salvatore

Di Giacomo

[di dżiakọmo]

Salvatore, ur. 12 III 1860, Neapol, zm. 4 IV 1934, tamże,

pisarz włoski;

jeden z najwybitniejszych regionalistów w literaturze wł.; w twórczości, pod silnym wpływem weryzmu, przedstawił realist. studium życia środowiska plebejskiego rodzinnego Neapolu, nie pozbawione akcentów liryzmu i zaangażowania uczuciowego; dramaty (Assunta Spina 1910), nowele (zbiór Novelle napoletane 1914); wielką popularność zyskał sugestywnymi, melodyjnymi poezjami oraz pieśniami i piosenkami w dialekcie neapolitańskim: Ariette e sunette (1898), Canzoni e ariette nove (1916), Poesie (1927); prace, m. in. historycznolit. i anegdotyczne o Neapolu.