Demetriusz II Nikator
 
Encyklopedia PWN
Demetriusz II Nikator, Dēmḗtrios Nikátōr, z dyn. Seleucydów, ur. 161, zm. 125 p.n.e.,
król Syrii;
objął władzę, pokonując uzurpatora Aleksandra Balasa i odzyskując utraconą na rzecz Egiptu Celesyrię; ok. 141 podjął wyprawę do Mezopotamii, chcąc poszerzyć posiadłości Seleucydów; wyprawa zakończyła się klęską i uwięzieniem D.N. przez Partów, którzy odesłali go na dwór króla Hyrkanii Mitrydatesa I, ten zaś wydał za niego swoją córkę; 150 D.N. ponownie objął tron syryjski i zaczął ingerować w sprawy Egiptu w zamian za ofiarowaną mu przez Kleopatrę II koronę kraju; przedsięwzięcie nie powiodło się z powodu buntów w wojsku syryjskim i walk wewn., które wybuchły wskutek prześladowań zwolenników pokonanego stronnictwa; zwyciężony przez uzurpatora Aleksandra II Zabinasa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia