Delaware
stan we wschodniej części USA, nad O. Atlantyckim;
[dẹləuer] 
,
, Delaware
Encyklopedia PWN
pow. 5,3 tys. km2, 873 tys. mieszk. (2008); stol. Dover, gł. m. i port Wilmington. Powierzchnię stanowi Niz. Nadbrzeżna; wybrzeże przeważnie bagniste; klimat podzwrotnikowy mor.; opady roczne 1000 mm; intensywne rolnictwo, rozwinięte zwłaszcza hodowla drobiu, warzywnictwo, sadownictwo, hodowla bydła typu mlecznego; przemysł (chem., petrochemiczny, samochodowy, papierniczy, spoż., elektrotechniczny i metal.) skupiony gł. w Wilmington; duże znaczenie ma rybołówstwo; turystyka.
Historia. Tereny odkryte 1609 przez H. Hudsona; od 1631 posiadłość hol., od 1638 szwedz., od 1664 ang., stanowiła część kolonii Nowy Jork, od 1682 — Pensylwanii; od 1704 odrębna kolonia (własna legislatura), jedna z 13, które 1776 oderwały się od Wielkiej Brytanii, tworząc Stany Zjedn. i podczas wojny o niepodległość obroniły ich niezależność; zaliczany do tzw. stanów-założycieli, 1787 jako pierwszy ratyfikował konstytucję federalną; 1802 E.J. Du Pont zał. w Wilmington fabrykę prochu, w XIX w. przekształconą w wielki koncern chem. Du Pont de Nemours and Co. Incorporated, dzięki któremu Wilmington stało się w XX w. świat. ośr. przemysłu chem.; od ok. 1830 rozwój ekon. północnej części stanu, związany także z rozbudową sieci komunik. i położeniem Delaware na trasie Waszyngton–Baltimore–Nowy Jork; w czasie wojny secesyjnej Delaware pozostało w Unii.
