Decroly Ovide

Decroly

[dökrolị]

Ovide , ur. 23 VII 1871, Ronse, zm. 12 IX 1932, Bruksela,

belgijski lekarz, psycholog i pedagog;

przedstawiciel kierunku biopsychol. (naturalistycznego) w pedagogice, jeden z twórców ruchu nowego wychowania; 1901 zorganizował w Brukseli Inst. Kształcenia Specjalnego (dla dzieci opóźnionych w rozwoju), w którym zastosował oprac. przez siebie metodę ośrodków zainteresowań; system ten zweryfikował w zał. 1907 szkole dla dzieci normalnych, a 1922–36 metoda ta została upowszechniona w szkolnictwie belg.; Decroly głosił potrzebę wychowania „do życia przez życie”; jego system dydaktyczny zrywał z rutyną szkoły tradycyjnej, czerpał z otaczającej dziecko rzeczywistości przyr. i społ., zaspokajał jego specyficzne zainteresowania, potrzebę aktywności i samorządności; koncepcje dydaktyczne Decroly wywarły znaczny wpływ na metodykę nauczania początkowego, także w szkolnictwie specjalnym; Vers l’école renovée (1921), Gry wychowawcze... (1927, wyd. pol. 1931), Introduction à la pedagogie quantitative (1929).