Davidson Paul
 
Encyklopedia PWN
Davidson
[dẹıwıdsən]
Paul, ur. 23 X 1930, Nowy Jork,
ekonomista amerykański; reprezentant postkeynesowskiego nurtu w ekonomii.
Od 1958 profesor Rutgers University w Nowym Brunszwiku; 1960–61 kierownik działu ekonomicznego w Continental Oil Corporation; 1961–65 wykładał na Uniwersytecie Pensylwanii, od 1966 ponownie w Rutgers University. Zajmuje się teorią makroekonomii, w tym także polityką pieniężną, teorią finansów oraz międzynarodowymi umowami z zakresu polityki monetarnej. W początkowym okresie działalności badawczej analizował wpływ zasad podziału dochodu narodowego na rozwój gospodarczy z historycznej perspektywy — od D. Ricardo i K. Marksa, poprzez rewolucję neoklasyczną aż do czasów J.M. Keynesa i innych współczesnych ekonomistów postkeynesowskich, jak: K.E. Boulding, N. Kaldor, J. Robinson i S. Weintraub. Praktyka w firmie naftowej poszerzyła zainteresowania Davidsona o problematykę ekonomii zasobów naturalnych, ze szczególnym uwzględnieniem racjonalnego użytkowania zasobów wody i ropy naftowej. Zajmował się także wpływem funkcji systemu fiskalnego i regulacyjnego państwa na racjonalne gospodarowanie w skali mikro oraz analizą wielkości agregatowych (agregaty), takich jak podaż i popyt; przedmiotem jego analiz był również pieniądz, płynność finansowa, rola rynków finansowych w rozwoju makroekonomicznym, a także problem finansów i bezrobocia; główne prace: Theories of Aggregate Income Distribution (1960), Money and the Real World (1972), International Money and the Real World (1982), Employment, Growth and Finance: Economic Reality and Economic Growth (1994).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia