Daumier Honoré

Daumier

[domjẹ]

Honoré , ur. 26 II 1808, Marsylia, zm. 10 II 1879, Valmondois,

fr. grafik, rysownik, malarz i rzeźbiarz, wybitny przedstawiciel realizmu;

wybitny reprezentant XIX-wiecznego realizmu; początkowo zajmował się grafiką, współpracując jako karykaturzysta z czasopismami satyr., m.in. „Caricature” (1831–35) i „Charivari” (od 1832); litografie i drzeworyty charakteryzuje zwarty rysunek o wyrazistej zróżnicowanej kresce, bogactwo walorów, ekspresja i ostrość obserwacji. Daumier podejmował krytykę aktualnych problemów polit. i społ., ukazując współcz. mu wydarzenia i osobistości, piętnując akty gwałtu i tyranii (m.in. litografie: Gargantua 1832, Wolność prasy 1834, Ulica Transnonain 1834). Malarstwem olejnym Daumier zajął się ok. 1848, koncentrując się nadal na tematyce społ. (Wagon III klasy 1856, Praczka 1863) i polit. (Rodzina na barykadzie 1848) oraz na tematach lit. i teatr. (Don Kichot i zdechły osioł 1868); obrazy Daumiera cechuje syntet., pełna ekspresji forma o płynnej, szkicowej fakturze, ciemnym kolorycie z akcentami bieli, bliska malarstwu barok. i romant., prowadząca ku ekspresjonizmowi; tworzył również rzeźby, nie mieszczące się w konwencjach czasu.