Daugavpils

Daugavpils , dawniej Dyneburg, 1893–1917 Dźwińsk,

m. w południowo-wschodniej części Łotwy, nad Dźwiną.

Miasto wydzielone, siedziba okręgu Daugavpils. Założony 1278 przez zakon kawalerów mieczowych jako twierdza pod nazwą Dyneburg i punkt wypadowy na ziemie litew. i ruskie; od 1559 pod zwierzchnictwem Polski; 1569 przyłączony do Korony (pod nazwą Dźwińsk); w XVII w. rozkwit gosp. miasta, od 1647 prawo składu; siedziba biskupa i wojewody, od 1677 stol. księstwa inflanckiego; od 1772 w zaborze ros.; 1810–29 przekształcony w twierdzę; w XIX w. ośr. przem.-handl., ważny punkt tranzytowy; w czasie I wojny świat. silny punkt oporu Rosji; od XI 1918 w Radzieckiej Republice Łot.; zdobyty w I 1920 w czasie wojny pol.-bolszewickiej przez wojska pol. i oddziały łot. pod dowództwem E. Rydza-Śmigłego. 1920–40 i od 1991 w Łotwie, 1945–90 w Łot. SRR. Przemysł chem. (włókna syntet.), włók., maszyn., metal., materiałów bud., drzewny, obuwniczy, zakłady naprawcze taboru kol. i samochodów; węzeł kol. i drogowy; wyższa szkoła pedag.; muzeum; twierdza (1. poł. XIX w.), m.in. z kościołem i klasztorem Jezuitów (XVIII w., zniszczone 1941–45).