Daniel z Łęczycy
 
Encyklopedia PWN
Daniel z Łęczycy, Łęczycki, Daniel Drukarz, ur. ok. 1530, zm. 1600,
drukarz;
1558–62 w Pińczowie, do 1571 w Nieświeżu, do 1574 w Zasławiu i Łosku; gł. dzieło tego okresu: Biblia, Nowy Testament i Apokryfa w pol. przekładzie Sz. Budnego (1572); od 1574 w Wilnie (1581–91? własny warsztat), pracował jednocześnie dla kalwinów i katolików, wydrukował m.in. katechizmy w języku łot. (1585, pierwszy druk w tym języku) i (prawdopodobnie) litew.; po przejściu na katolicyzm kierował drukarnią Akad. Wil. (1592–94); 1594 zał. własny warsztat.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia