Dąbrowski Jarosław
 
Encyklopedia PWN
Dąbrowski Jarosław, pseud. Łokietek, ur. 13 XI 1836, Żytomierz, zm. 23 V 1871, Paryż,
brat Teofila, działacz niepodległościowy i rewolucyjny, generał;
oficer wojsk ros.; działacz tajnego Koła Oficerskiego w Petersburgu, następnie w Warszawie Komitetu Oficerów Rosyjskich w Polsce; od wiosny 1862 czł. Kom. Miejskiego, następnie KCN; jako naczelnik m. Warszawy umocnił organizację miejską „czerwonych”, oprac. także plan powstania; aresztowany VIII 1862, nadal utrzymywał kontakty z KCN (przekazał plan opanowania Modlina); X 1864 skazany na 15 lat katorgi, w drodze na Sybir zbiegł; od 1865 we Francji; działacz Zjednoczenia Emigracji Pol.; w czasie oblężenia Paryża 1870 przez wojska pruskie publiczne krytykował niedołęstwo fr. dowództwa; 1871, z chwilą wybuchu Komuny Paryskiej, wypowiedział się za natychmiastowym atakiem na Wersal, zwolennik ustanowienia dyktatury wojsk.; dow. oddziałów broniących przeprawy przez Sekwanę, wsławił się obroną Neuilly; 28 IV 1871 mianowany dow. 1. armii, w początku maja — wodzem nacz. sił zbrojnych Komuny; śmiertelnie ranny 23 V na barykadzie; pochowany na cmentarzu Père-Lachaise; Krytyczny rys wojny 1866 w Niemczech i Włoszech (1868), Trochu jako organizator i wódz naczelny (1871, wyd. pol. 1955).
Bibliografia
K. DUNIN-WĄSOWICZ Jarosław Dąbrowski, Warszawa 1980;
A. BOGDANOWICZ Generał Jarosław Dąbrowski, 1836–1871, Warszawa 1988.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia