Czirikow Jewgienij N., ur. 5 VIII 1864, Kazań, zm. 18 I 1932, Praga,
ros. prozaik i dramatopisarz;
Czirikow Jewgienij N.
Encyklopedia PWN
od 1920 na emigracji w Sofii, następnie w Pradze; zdeklarowny przeciwnik bolszewizmu, czemu dał wyraz m.in. w powieściach: Opustoszennaja dusza („Russkaja mysl” 1922 nr 1–2), w której nakreślił psychol. wizerunek bolszewika, i Zwier' iz biezdny (Praga 1926), o upadku moralnym żołnierzy w Armii Czerwonej i Armii Ochotniczej; oprócz opowiadań i opowieści społ.-obyczajowych, odtwarzających życie ros. prowincji, Cz. wydał powieści autobiogr.: Żyzń Tarchanowa (t. 1–4, Berlin 1911–25), w której dominującą rolę pełni wątek miłosny, i Otczij dom (t. 1–5, Beograd 1929–31); ponadto sztuki teatr., m.in. Jewriei i Iwan Mironowicz (obie 1904).
