Czech Bronisław, ur. 25 VIII 1908, Zakopane, zm. 4 VI 1944, Oświęcim,
narciarz, taternik, ratownik górski;
Czech Bronisław
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
3-krotnie olimpijczyk (1928, 1932, 1936); najwszechstronniejszy pol. narciarz w latach międzywojennych; 20-krotnie mistrz Polski w różnych konkurencjach narciarskich, m.in. w dwuboju klas., zjeździe, slalomie, kombinacji alpejskiej oraz skokach narciarskich i biegach sztafetowych; wybitny taternik, wytyczył wiele nowych dróg w Tatrach; m.in. 1929 północną ścianą Żabiego Konia; jeden z pionierów alpinizmu narciarskiego; także szybownik, lekkoatleta, żeglarz, nauczyciel i trener; uczestnik kampanii wrześniowej 1939; 1940 aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu w Tarnowie; VI 1940 przewieziony do obozu Auschwitz, gdzie zmarł z wycieńczenia; współautor książki Narciarska zaprawa biegowa i skokowa (1934, razem z A. Kasprzakiem). Od 1946 corocznie są rozgrywane w Zakopanem międzynar. zawody narciarskie — Memoriał B. Czecha i H. Marusarzówny; imię Cz. nosi m.in. Akad. Wychowania Fiz. w Krakowie.
