Cwenarski Waldemar, ur. 6 X 1926, Lwów, zm. 4 IV 1953, Wrocław,
malarz i grafik;
Cwenarski Waldemar
Encyklopedia PWN
malował sceny figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety (Portret matki przed 1947, Autoportret 1948); najważniejsze w dorobku Cwenarskiego są pełne tragizmu dzieła, będące wyrazem jego przeżyć wojennych, odznaczające się wyrazistą deformacją, niekiedy drapieżną ekspresją form i silnymi kontrastami barw; ich faktura, kształtowana pędzlem, szpachlą lub dłonią, jest zapisem emocjonalnego napięcia i przeżyć psychicznych (Pietà 1950–51, Pożoga 1951, Autoportret 1952, cykle Głowy i Etiudy 1952); motywem często pojawiającym się w dziełach Cwenarskiego były dzieci — słabe, bezbronne istoty, wciągnięte w wir brutalnej i okrutnej wojennej rzeczywistości (Pajac na koniu 1949, Kompozycja z dziećmi 1950, Dzieci dźwigające trumnę 1952).
