Chrystus cierpiący, gr. Christós páschōn,
jedyny zachowany dramat bizant. z przeł. XI i XII w.;
Chrystus cierpiący
Encyklopedia PWN
przeznaczony wyłącznie do czytania, bez jakiejkolwiek akcji scenicznej; jego autorstwo przypisuje się Grzegorzowi z Nazjanzu lub częściej — T. Prodromosowi; utwór, złożony z 2610 wierszy ujętych w jambiczny dwunastozgłoskowiec bizant., opowiada o dziejach Męki Pańskiej; gł. postać, Matka Boża, ma cechy Medei; ponadto w utworze występują: Chrystus, Jan Chrzciciel, Józef z Arymatei, anioł i 2 półchóry kobiet galilejskich, które nie śpiewają swych partii, jak w tragedii staroż., lecz je wygłaszają; język potoczny i błędy w składni wskazują, że utwór był przeznaczony dla szerokiego kręgu odbiorców; przekł. pol. J. Łanowskiego pt. Chrystus cierpiący (1995).
