Christomạnos Konstandịnos, ur. 1867, Ateny, zm. 1911, tamże,
gr. pisarz i reżyser teatralny;
Christomạnos Konstandịnos
Encyklopedia PWN
twórca działającego 1901–05 awangardowego teatru Nẹa Skinị; oprócz utworów rodzimych wprowadzał na scenę gr. repertuar eur. (dramaty H. Ibsena, L. Tołstoja, G. D’Annunzia); autor poczytnej w Europie książki To wiwlịo tis aftokrạtiras Elisạwet [‘książka cesarzowej Elżbiety’] (wyd. niem. 1910, wyd. gr. 1911), neoromant. w nastroju pamiętnika lirycznego z 1891–93, gdy Ch. towarzyszył cesarzowej Elżbiecie na Korfu jako nauczyciel greki; w powieści Kierẹnia kụkla [‘woskowa lalka’] (1911) wprowadził do literatury gr. tematykę miejską, ubogie dzielnice Aten; kalectwo, będące wynikiem wypadku, przyczyniło się do ukształtowania jego pesymistycznego światopoglądu i do podejmowania w twórczości problematyki fatum, choroby, śmierci.