Chora, ob. Kariye Camii,
klasztor w Konstantynopolu, zał. ok. 536–537;
Chora
Encyklopedia PWN
zniszczony przez trzęsienie ziemi 6 X 557, odbudowany przez ces. Justyniana I Wielkiego; przy klasztorze mieścił się hotel dla podróżnych i przytułek dla ślepców; zatrzymywali się w nim przybywający do stolicy mnisi z Palestyny; był miejscem odosobnienia patriarchów i członków rodziny cesarskiej; poważne straty poniósł podczas prześladowań ikonoklastów; odbudowany 843 przez igumena Teofanesa Synkelosa; ponowny rozkwit za czasów księżniczki Anny, wnuczki cara Bułgarii Samuela, a żony Andronika Dukasa, syna ces. Michała VII Dukasa; wzniesiony przez nią kościół rozbudował Izaak Komnen, syn ces. Aleksego I Komnena; odtąd pod protektoratem i administracją domu cesarskiego; Teodor Metochites, erudyta i wielki logoteta, przeznaczył 1316–21 ogromne fundusze na restaurację klasztoru, kościoła i hospicjum, obdarzył klasztor wieloma majątkami ziemskimi, powiększył bibliotekę, której bibliotekarzami byli m.in. Maksym Planudes i Nicefor Gregoras; w kościele znajduje się okazały zbiór fresków i mozaik odsłoniętych 1876, które stanowią najwybitniejsze dzieło renesansu Paleologów.
