Choctaw
Indianie Ameryki Północnej;
[czọ:kto:],
Choctaw
Encyklopedia PWN
pierwotnie zamieszkiwali tereny obecnego stanu Missisipi i posługiwali się językiem zaliczanym do grupy sju-muskogi; dawne wierzenia ustąpiły chrześcijaństwu, a większość Ch. to dzisiaj babtyści; Ch. byli jednym z najliczebniejszych plemion Obszaru Południowo-Wschodniego (Indianie), szybko jednak ulegli znacznej depopulacji w wyniku prowadzonych wojen i chorób epidemicznych; 1831 ich populacja liczyła już tylko ok. 20 tys.; współcześnie ok. 158 tys. Amerykanów przyznaje się nadal do pochodzenia od tej grupy; stałe kontakty Ch. z osadnikami europejskimi rozpoczęły się w XVIII w.; w okresie kolonialnym opowiedzieli się po stronie Francuzów przeciw Anglikom; od XIX w. mimo znacznych postępów w przyjmowaniu europejskiego stylu życia i sukcesów w rolnictwie, co spowodowało zaliczenie ich do tzw. pięciu cywilizowanych plemion, zaczęli stopniowo tracić swe terytoria; 1831 zostali wysiedleni do Oklahomy; współcześnie Ch. żyją z uprawy ziemi, pracują w leśnictwie i utrzymują się z zasiłków.
