Chmaj Ludwik
 
Encyklopedia PWN
Chmaj Ludwik, ur. 15 II 1888, Głogów Małopolski k. Rzeszowa, zm. 23 X 1959, Warszawa,
historyk filozofii i teoretyk pedagogiki;
od 1938 profesor pedagogiki uniw. w Wilnie; 1955 powrócił do Polski; 1955–59 profesor w Inst. Filozofii i Socjologii PAN; prowadził studia nad filozofią fr. XVII w. (Rozwój filozoficzny Kartezjusza 1930; Okazjonalizm — geneza i rozwój 1937) i jej recepcją w Polsce oraz pionierskie badania nad myślą rel. socynianizmu (Wolzogen przeciw Descartesowi 1915; Samuel Przypkowski na tle prądów religijnych XVII w. 1927; Faust Socyn 1963), Bracia polscy — ludzie, idee, wpływy (1957), Kierunki i prądy pedagogiki współczesnej (1938).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia