Cezar, Wojna galijska
 
Cezar, Wojna galijska, łac. Commentarii de bello Gallico
Dzieło historyczne Gajusza Juliusza Cezara (101–44 p.n.e.) opisujące podbój Galii Zaalpejskiej w latach 58–52 p.n.e. Wzór prozy łacińskiej i jeden z najczęściej przerabianych w szkole tekstów łacińskich. Zgodnie z tytułem autor składa sprawozdanie ze swojej działalności w Galii jako jej namiestnik (prokonsul), opisując wydarzenia w trzeciej osobie dla wywołania wrażenia całkowitej obiektywności. Każda z siedmiu ksiąg relacjonuje wypadki jednego roku i stanowi zamkniętą całość. Księga I opowiada o powodach wtargnięcia namiestnika Galii Narbońskiej na tereny leżące poza granicami prowincji i podbicia, pod pozorem obrony plemion galijskich przed Helwetami i Germanami, środkowej Galii. Księga II relacjonuje podbicie Galii północnej (Belgica). Tematem księgi III są działania Cezara i jego legatów w różnych częściach Galii. W IV i V opisuje Cezar m.in. wyprawy do Brytanii oraz ciężkie boje z buntującymi się plemionami galijskimi. Walkom tym, prowadzonym także na drugim brzegu Renu, poświęcona jest też księga VI, natomiast w księdze VII Cezar relacjonuje losy wielkiego powstania Galów pod wodzą Wercyngetoryksa (oblężenie Gergowii, zdobycie Alezji i kapitulacja Wercyngetoryksa). VIII księgę Wojny galijskiej, relacjonującą wypadki lat 51–50, dopisał oficer Cezara, późniejszy konsul Aulus Hircjusz. Niektórzy badacze nowożytni zarzucają tekstowi Cezara deformację historyczną a nawet świadome fałszowanie faktów, tendencję eksponowania własnej osoby i zbytniego dramatyzowania wypadków. Zarzutów tych nie można jednak zweryfikować ze względu na brak innych źródeł. Dzieło Cezara dzięki swemu chłodnemu obiektywizmowi, doskonałemu stylowi i prostocie wzbudziło podziw współczesnych, m.in. Cycerona.
Małgorzata Borowska
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia