Capponi
ród florencki;
[kappọni],
Capponi
Encyklopedia PWN
jego początki są datowane na XIII w.; C. wzbogacili się na handlu wełną i jedwabiem (Mediolan, Lodi, targi lyońskie), działalności bankierskiej oraz uczestnictwie w wielkich operacjach kredytowych (targi w Besançon); w walkach polit. w XIV-wiecznej Florencji początkowo stronnicy Albizzich, później Medyceuszy; gł. przedstawiciele: Compagno di Ugoccione, data ur. nieznana, zm. 1260, protoplasta rodu; czł. cechu wełny. Bonamico Recco, żył na przeł. XIII i XIV w., twórca fortuny rodu, prior; ambasador Florencji na dworze papieża Bonifacego VIII. Gino, ur. ok. 1350, zm. 1421, wygnany z Florencji podczas powstania ciompich (1378); przyczynił się 1382 do powrotu dawnej oligarchii, zreorganizował armię i opanował Pizę, zostając jej zarządcą (1406). Jego syn, Neri di Gino, ur. 1388, zm. 1457, dyplomata i żołnierz; pomógł Cosimo de Medici powrócić do Florencji (1434), zwyciężył Mediolańczyków w bitwie pod Anghiari (1440); autor Commentari dell’acquisto di Pisa oraz Commentari delle cose seguite in Italia tra il 1419 e il 1456. Agostino, ur. 1471, zm. 1513, zamieszany w spisek przeciwko Medyceuszom, ścięty. Piero, ur. 1446, zm. 1496, bankier i polityk; przyjaciel Wawrzyńca Wspaniałego, ambasador Medyceuszy we Francji i Neapolu; po upadku Piera de Medici we władzach republiki. Luigi, ur. 1583, zm. 1659, arcybp Rawenny, kardynał; prefekt Biblioteki Watykańskiej. Gino, ur. 1792, zm. 1876, pedagog, historyk i polityk; propagator idei liberalnych, wspomagał działalność ruchu risorgimento; napisał m.in. Storia della Repubblica di Firenze (1875), Frammento sull’educazione (1845). Giuseppe, ur. 1893, zm. 1936, architekt; zaangażowany w ruch architektury racjonalnej.
